Zdroje wody kranowej na dobre zagościły na Polskim rynku. Pojawiają się w takich miejscach jak parki, place zabaw, siłownie plenerowe, bulwary czy rynki miast i miasteczek. Komisja Europejska szykuje takie zmiany w prawie, które nie tylko będą określać jakość wody, jaka płynie w naszych kranach, ale także mają za zadanie zagwarantować dostęp do wody pitnej wszystkim – dorosłym, dzieciom, starszym oraz osobom niepełnosprawnym. W naszej ofercie znajduje się wiele rozwiązań spełniających te wymagania, ale zachęcamy najpierw do zapoznania się z wytycznymi, jakie powinny spełniać źródełka, zdroje i dystrybutory wody kranowej, aby mogli z nich korzystać wszyscy chętni do napicia się czystej wody.
Projektowanie zdrojów wody w ujęciu potrzeb osób niepełnosprawnych
Zdroje wody kranowej na dobre zagościły na Polskim rynku. Pojawiają się w takich miejscach jak parki, place zabaw, siłownie plenerowe, bulwary czy rynki miast i miasteczek. Dodatkowo w roku 2018 mają ulec zmianie przepisy dotyczące publicznego dostępu do wody pitnej. Przepisy, których aktualizację proponuje Komisja Europejska mają na celu poprawę jakość i bezpieczeństwa wody, ale przed wszystkim zagwarantują jej swobodny dostęp w przestrzeni publicznej. Z tego też względu tak istotne jest, aby nowo powstające instalacje zapewniały dostęp wszystkim użytkownikom, również tym niepełnosprawnym.
Przepisy w Polsce i na świecie
W Polsce prawo dotyczące niepełnosprawnych reguluje tylko zasady instalacji sanitarnych tj. toalet czy umywalek, niestety zdroje wody kranowej nigdy w tych przepisach nie były ujęte.
W USA problem ten regulują przepisy ADA (Americans with Disabilities Act (tłumaczenie: Amerykańskie przepisy dla osób niepełnosprawnych). W związku z brakiem ustawodawstwa w Polsce stanowią one pewnego rodzaju wyznacznik zasad, które powinniśmy stosować przy realizacji inwestycji związanych z montażem zdrojów czy źródełek wody pitnej. Przepisy te w jasny sposób określają wysokość montażu mis, wolną przestrzeń manewrową dla wózków inwalidzkich, czy inne kwestie dotyczące różnych grup niepełnosprawnych.
Projektując przestrzeń publiczną powinniśmy pamiętać, aby zdrój wody kranowej, który chcielibyśmy zainstalować był wyposażony w dodatkową misę boczną umożliwiającą swobodny podjazd wózkiem inwalidzkim, a wysokość misy powinna być usytuowana na wysokościach, które obrazuje poniższy schemat.
Przestrzeń kolanowa pomiędzy linią gruntu a dolną krawędzią misy powinna wynosić 685 mm. Wysokość wylewki, z której pijemy powinna być umiejscowiona nie wyżej niż 915 mm. Należy pamiętać, że strumień wody w zdrojach wodnych skierowany jest do góry, zatem zbyt wysoko zamontowana misa nie pozwoli na zaspokojenie pragnienia osobie na wózku inwalidzkim. Kierunek wypływu wody oraz umiejscowienie wylewki na misie jest także bardzo ważne. Wylewka, z której woda wypływa w dół lub zamontowana została po przeciwnej stronie misy, wymusza nienaturalną postawę ciała, wręcz nieosiągalną dla osób poruszających się na wózku inwalidzkim i niejednokrotnie powoduje, że osoba siedząca na wózku nie sięga do wylewki ustami.
Przykłady złych instalacji – wylewka zamontowana w złym miejscu:
Przykłady złych instalacji – niewłaściwa konstrukcja i wysokość zdroju:
Dodatkowo przestrzeń wokół zdroju powinna być wolna od barier takich, jak różnica poziomów, wszelkiego rodzaju murki czy schody. Zdrój powinien być zamontowany na równym i utwardzonym podłożu pozwalającym na bezproblemowy podjazd wózkiem.
Ważną kwestią, o której należy pamiętać jest zachowanie zasady, aby boczna misa dla niepełnosprawnych była oddalona od ściany czy korpusu urządzenia o 430 -485 mm. Pozwoli to na swobodny podjazd osobie dorosłej poruszającej się na wózku.
Przykłady prawidłowych instalacji:
Przestrzeń publiczna to jednak nie tylko wózki inwalidzkie. Drugą grupą niepełnosprawnych są osoby z dysfunkcjami i porażeniami kończyn poruszające się o kulach. Tego typu osoby potrzebują dodatkowego oparcia lub poręczy, o którą mogą się podeprzeć podczas picia.
Ostatnią grupą, na który należy zwrócić uwagę podczas instalacji zdrojów wody kranowej są osoby niewidome, niedowidzące i osoby starsze. Dla tych osób przycisk uruchamiający powinien być pomalowany w kolorze kontrastującym do koloru całej obudowy, a dla osób niewidomych standardem jest tabliczka w języku Braille z napisem, co to za urządzenie i do czego służy. Tabliczka ta umieszczona jest zazwyczaj w sąsiedztwie misy lub przycisku uruchamiającego.